علاپم اعتیاد به ب 2 یا بوپرنورفین
ب 2 یا بوپرنورفین یکی از داروهای مخدر است که معمولاً برای کاهش دردهای شدید تجویز می‌شود. همچنین از این دارو در مراکز ترک اعتیاد نیز استفاده می‌شود. بوپرنورفین می‌تواند عوارض و دردهای ناشی از ترک داروهای افیونی مثل تریاک یا هروئین را کاهش دهد و تا حدودی میل به مصرف مجدد این مواد را نیز مهار می‌کند و از این طریق زمان بیشتری را در اختیار فرد قرار می‌دهد که آگاهانه با اعتیاد و وسوسه خود، مبارزه کرده و سبک زندگی مناسب‌تری را انتخاب نماید. با این حال مصرف طولانی مدت این دارو باعث بروز نشانه‌های اعتیاد در فرد خواهد شد. از آن جا که تداخل دارویی ب2 بسیار خطرناک است باید پیش از شروع مصرف در ارتباط با شیوه و مدت مصرف آن از یک پزشک و متخصص ترک اعتیاد کمک بگیرید تا در آینده دچار مشکلات نشوید. در ادامه به طور کامل درباره بوپرنورفین صحبت خواهیم کرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر بر روی لینک زیر کلیک کنید :
نشانه های اعتیاد به ب 2 یا بوپرنورفین
علاپم اعتیاد به ب 2 یا بوپرنورفین
عوارض اعتیاد به ب 2 یا بوپرنورفین
داروی ب 2 یا بوپرنورفین
داوری بوپرنورفین (buprenorphine) یا ب 2 که با نام تجاری سوبوتکس (subutex) نیز در بازار موجود است یکی از انواع داروهای مخدر و از خانواده اپیوئیدها یا داروهای افیونی مثل تریاک و هروئین می‌باشد. در مراکز درمانی از این دارو در مقدار و دوز کنترل شده برای کاهش دردهای متوسط تا شدید استفاده می شود.
در سال 2002 میلادی اداره غذا و داروی آمریکا اعلام کرد که می‌توان از این دارو در مراکز ترک اعتیاد استفاده کرد؛ زیرا همانطور که گقته شد بوپرنورفین به خوبی می‌تواند علائم ترک در بیماران دارای سوءمصرف مواد افیونی را کاهش دهد. با این حال بنا به نظر اداره غذا و دارو آمریکا، ترک اعتیاد نیازمند یک کار تیمی از جانب متخصصان پزشکی، روانپزشکی، روانشناسی و مددکاران است و دارو صرفاً جزئی از این فعالیت گروهی به حساب می‌آید. در نتیجه اگر شما یا اطرافیان قصد استفاده از این دارو برای ترک مواد مخدر را دارید بهتر است این موضوع را زیر نظر یک تیم درمانی قابل اعتماد به انجام برسانید تا در آینده دچار مشکلات بیشتری مثل اعتیاد به بوپرنورفین نباشید.
اعتیاد به بوپرنورفین ( ب 2 )
در ابتدا باید به این نکته اشاره کرد که بسیاری از بیماران درگیر با اعتیاد به بوپرنورفین از این دارو برای کاهش نشانه‌های ترک سایر مواد مخدر استفاده نکرده‌اند و از ابتدا به همین دارو، اعتیاد پیدا می‌کنند. برای مثال ممکن است در طی یک بیماری شدید و برای کاهش درد بوپرنورفین استفاده شده باشد و به تدریج وابستگی به این دارو در فرد ایجاد شود. بوپرنورفین بیشترین تأثیر اعتیادآوری را در افرادی که پیش‌ازاین سابقه مصرف مواد افیونی را نداشته‌اند، ایجاد خواهد کرد.
تقریباً تمامی داروهای افیونی این ویژگی را دارند که مصرف آن‌ها باعث ایجاد تغییراتی در مغز فرد می‌شود و بدون استفاده از دارو، مغز توانایی فعالیت مناسب خود را از دست می‌دهد. در نتیجه این موضوع، فرد برای رسیدن به شرایط نرمال مجبور به استفاده دائم از این دارو و به عبارتی اعتیاد به آن است. از این رو به جای اقدامات خودسرانه حتما برای ترک اعتیاد به مراکز مربوطه مراجعه نمایید.
علائم اعتیاد به بوپرنورفین ( ب 2 )
بر اساس یافته‌های روانشناسان، سه ویژگی که به آن‌ها مثلث اعتیاد نیز گفته می‌شود در اکثر بیماران درگیر با سوءمصرف مواد مخدر دیده می‌شود. در صورتیکه هریک از این علائم را در خود یا اطرافیانتان مشاهده می‌کنید بهتر است هرچه سریع‌تر با یک متخصص در زمینه اعتیاد به مواد مخدر صحبت کنید. جهت اطلاع از اقدامات لازم از مشاوره روانشناسی ذهن نو بهره مند شوید.
بالا رفتن تدریجی میزان مصرف
به‌تدریج و با استفاده از یک ماده مخدر، بدن و مغز فرد نسبت به دارو مقاومت پیدا می‌کند. زمانی که این مقاومت در فرد ایجاد می‌شود وی احساس خواهد کرد که با مصرف میزان قبلی دارو به اندازه سابق احساس لذت نخواهد کرد. در نتیجه میزان مصرف را افزایش می‌دهد. بالابردن دوز مصرفی ماده اعتیادآور، اصلی‌ترین نشانه بروز تحمل در فرد است.
مشکلات جسمی یا روحی در صورت عدم مصرف
دومین نشانه بروز اعتیاد به یک ماده در بیمار این است که فرد در صورت مصرف کمتر از دوز همیشگی یا طولانی شدن فاصله زمانی بین دو مصرف، احساس ناخوشایندی را چه به لحاظ روحی و چه به لحاظ جسمی تجربه می‌کند. با توجه به نوع ماده مصرفی، وجود علائم جسمی یا روانی و نشانه‌های هریک می‌تواند متفاوت باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به یک ماده مخدر خاص، بهتر است از یک متخصص کمک بگیرید.
تلاش برای جست و جو و مصرف مواد مخدر
آخرین نشانه‌ای که در فرد بروز پیدا می‌کند و بیش از همه به چشم اطرافیان نیز می‌آید این است که بیمار تلاش بسیاری را برای پیدا کردن و مصرف ماده مورد نظرش انجام می‌دهد. آن‌ها ممکن است بسیاری از وظایف و فعالیت‌های خود را کنار بگذارند و به جای آن به دنبال ماده مورد نظرشان باشند.
نشانه‌های اعتیاد به بوپرنورفین ( ب 2 )
بوپرنورفین همانند سایر داروهای افیونی علاوه بر روان و مغز بیمار جسم را نیز درگیر می‌کند. به همین خاطر نشانه‌های اعتیاد به این دارو به دو دسته نشانه‌های جسمی و روانی تقسیم می‌شود که در ادامه آن‌ها را بررسی خواهیم کرد. در صورت مشاهده هر یک از این علائم در خود یا اطرافیانتان برای اطلاع از وضعیت سلامت یا اعتیاد با یک متخصص مشورت نمایید، مشاوره تلفنی به شما این امکان را می‌دهد تا در کوتاه‌ترین زمان با متخصصان مربوطه صحبت نمایید. در ادامه توجه داشته باشید که تمامی این علائم باهم در یک فرد بروز پیدا نمی‌کند و ممکن است تنها برخی از آن‌ها دیده شود.
نشانه‌های جسمی اعتیاد به بوپرنورفین
- سرگیجه
- تاری دید
- از دست دادن اشتها
- احساس درد یا سوزش در معده
- حالت تهوع و استفراغ
- مشکلات تنفسی
- احساس خستگی و بی حالی
نشانه‌های روانی اعتیاد به بوپرنورفین
- مشکلات مربوط به خواب به‌ویژه بی‌خوابی
- احساس افسردگی
- ضعف در تمرکز
- مشکلات حافظه
نشانه‌های ترک بوپرنورفین
درصورتی که فرد به این دارو اعتیاد پیدا کرده باشد با کاهش دوز مصرفی یا کنار گذاشتن مصرف دارو نشانه‌های جسمی و روانی در وی ایجاد می‌شود که به معنای تمایل بدن برای مصرف مجدد می‌باشد. علیرغم اینکه بوپرنورفین نسبت به سایر داروهای افیونی ضعیف‌تر است با این حال اعتیاد به این ماده برای مدت بیشتری فرد را درگیر می‌کند و نشانه‌های ترک برای مدت طولانی‌تری نسبت به سایر مواد افیونی در بدن باقی خواهد ماند. برخی از این نشانه‌ها شامل موارد زیر هستند.
- حالت تهوع و استفراغ
- احساس درد و کوفتگی عضلانی
- بی‌خوابی
- مشکلات مربوط به تمرکز
- سردرد
- اسهال
- تب
- لرزش
- اضطراب
- افسردگی
- تغییرات خلقی
- تحریک‌پذیری
- وسوسه بیش‌ازحد برای مصرف
نشانه‌های مسمومیت با بوپرنورفین
در صورت مصرف بیش از حد این دارو، علائم مسمویت در فرد ظاهر می‌شود که با توجه به میزان مصرف می‌تواند نشانه‌های مختلفی را شامل شود. با توجه به خطرناک بودن بروز این نشانه‌ها بهتر است هرچه سریع‌تر بیمار را به یک مرکز درمانی انتقال دهید. نشانه‌های مسمومیت با این دارو می‌تواند شامل علائم زیر باشد.
- سرد شدن پوست بدن
- آهسته شدن ریتم تنفسی
- کاهش سطح هوشیاری
- غش
- کما و یا مرگ
درمان اعتیاد به بوپرنورفین ( ب 2 )
یک اشتباه رایج برای رهایی از اعتیاد به بوپرنورفین این است که بیماران به یک باره میزان مصرف خود را به صفر می‌رسانند. این کار علاوه بر خطرات جسمی که می‌تواند به همراه داشته باشد، معمولاً نتیجه موفقیت آمیزی نیز به همراه نخواهد داشت؛ زیرا علائم جسمی با شدت ظاهر شده و دیر یا زود فرد را به مصرف مجدد برای رهایی از علائم سوق می‌دهند. بهتر است در این زمینه با یک متخصص مشورت کنید و درمان را زیرنظر وی شروع کنید. به طور غالب رهایی از اعتیاد به بوپرنورفین دو مرحله دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد. جهت دریافت مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.
مرحله سم زدایی
در این مرحله بیمار زیر نظر پزشک، میزان مصرف دارو را به تدریج کاهش می‌دهد تا جایی که به صفر برسد. معمولا در شدیدترین حالت‌های اعتیاد به این دارو این مرحله برای حدود یک ماه طول خواهد کشید. با پایان مرحله سم زدایی نشانه‌های جسمی مربوط به ترک نیز در فرد از بین خواهد رفت.
مرحله بازپروری
اگرچه علائم جسمی ترک بوپرنورفین با پایان سم زدایی تمام می‌شود اما نشانه‌های روانی برای مدت طولانی تری باقی مانده و نیاز به توجه جدی دارند. بروز دوره‌های افسردگی می‌تواند یکی از این مشکلات باشد که ممکن است برای چندین ماه نیز به طول بیانجامد. با شدت پیدا کردن این بیماری ممکن است فرد اقدام به خودکشی یا آسیب زدن به خود کند. به همین خاطر پیگیری جلسات بازپروری و دریافت مشاوره از متخصصین روانشناسی اهمیت بسیاری دارد. در طی این جلسات آگاهی بیمار نسبت به مواد مخدر و دلایل اعتیاد افزایش پیدا می‌کند و درنتیجه احتمال روی آوردن مجدد به مواد مخدر کاهش می‌یابد.
علاوه بر این استفاده از جلسات گروه درمانی و آشنایی با افرادی که در شرایط مشابه به سر می‌برند باعث وجود این باور در بیمار می‌شود که تنها او با این مشکل دست و پنجه نرم نمی‌کند. آموزش تکنیک‌های مدیریت هیجانات، یادگیری فعالیت‌های سازنده و بهبود مشکلات خلقی از سایر مزایای این جلسات هست.
سؤالات متداول
آیا مصرف بوپرنورفین بهتر از متادون است؟
به طور کلی بوپرنورفین نسبت به متادون ضعیف‌تر است و احتمال بروز نشانه‌های ناخوشایند در مصرف آن کمتر از متادون است اما تجویز هریک از این داروها می‌بایست با نظر متخصصین انجام بگیرد. جهت آشنایی با قرص و اعتیاد به متادون کلیک کنید.
منبع : ب 2 یا بونورفین